بررسی مهارت تصمیم گیری بالینی دانشجویان سال آخر کارشناسی پرستاری

زمینه و هدف: تصمیم گیری بالینی یکی از مهم ترین فرآیندهایی است که همواره توسط پرستاران برای مراقبت از بیماران استفاده می شود. یکی از اهداف مهم در آموزش پرستاری ایجاد و توسعه مهارت تصمیم گیری بالینی در دانشجویان پرستاری است. اما برخی تحقیقات نشان می دهد که آموزش مهارت تصمیم گیری بالینی همیشه با مشکلاتی همراه بوده است. هدف از این مطالعه تعیین مهارت تصمیم گیری بالینی دانشجویان کارشناسی پرستاری سال چهارم می باشد .    روش بررسی : در این مطالعه از روش توصیفی- مقطعی استفاده گردید. همه ی دانشجویان سال چهارم کارشناسی پرستاری دانشگاه علوم پزشکی تهران (61 نفر) به روش سرشماری انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از یک پرسش نامه ی اطلاعات دموگرافیک و دو ابزار شامل مقیاس تصمیم گیری بالینی جنکینز در پرستاری و پرسش نامه ی موقعیت های شبیه سازی شده استفاده گردید. آزمون های آماری مورد استفاده آزمون های آماری t ، پیرسون، اسپیرمن، ضریب هم بستگی دو رشته ای نقطه ای بود .    یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که مهارت تصمیم گیری بالینی دانشجویان سال آخر کارشناسی پرستاری تقریباً متوسط بود. میانگین نمره ی کسب شده توسط دانشجویان مورد پژوهش در رابطه با مهارت تصمیم گیری بالینی 6/6±6/51 امتیاز بود که کمی بالاتر از حد متوسط قرار داشت. ارزیابی اجزای مختلف مهارت تصمیم گیری بالینی دانشجویان پرستاری شامل ارزش یابی مداوم پیامدها، توجه به ارزش ها و اهداف، جستجوی روش های مختلف مراقبتی و جستجوی اطلاعات غیر مخدوش نیز بیان گر مهارت ناکافی آن ها بود. هم چنین تجزیه و تحلیل داده ها ارتباط معنی داری بین متغیرهای دموگرافیک واحدهای مورد پژوهش و مهارت تصمیم گیری بالینی آن ها نشان نداد .    نتیجه گیری: با وجود این که تصمیم گیری بالینی کارآمد یکی از مهم ترین ویژگی های حرفه ی پرستاری در مراقبت از بیمار است، اما طبق نتایج این مطالعه دانشجویان پرستاری از مهارت کافی تصمیم گیری بالینی برخوردار نبودند. این یافته گویای این موضوع است که برنامه ی آموزش کارشناسی پرستاری برای توسعه ی این مهارت در میان دانشجویان با چالش های قابل توجهی روبه رو است. به نظر می رسد تحقیقات دیگری برای تعیین علل مؤثر بر یادگیری این مهارت استدلالی و چگونگی ارتقای آن لازم باشد